Schiettent in Fruitland
Vandaag treedt Walcheren JO19-2 aan tegen de voetballers van de 19-1 van SV Apollo ’69. De wedstrijd van deze fusieclub wordt gespeeld op het veld van Hoedekenskerke, diep verstopt in de Zak van Zuid-Beveland. De weg ernaar toe leidt, als je de toeristische route neemt tenminste, langs vele fruitkwekerijen waar ook in het weekend hard wordt gewerkt om uw appeltjes in de supermarkt te krijgen.
We starten rond het middaguur onder een mat zonnetje. In het najaar is de zon niet meer zo krachtig en we merken al snel dat de grasmat nog erg nat en daardoor zeer glad is. Dat ervaart ook de keeper van de thuisspelende ploeg. Tot zijn schrik glibbert een ogenschijnlijk zeer houdbaar afstandsschot van Sem tussen zijn handschoenen door. En aangezien elke bal die in zijn geheel de doellijn passeert tot doelpunt wordt gepromoveerd staan we in de 2e minuut al op 0-1.
De thuisspelers blijken al snel de onderliggende ploeg en dat leidt ertoe dat ze een dikke blauwe muur optrekken in en rond hun eigen strafschopgebied. Het is moeilijk om een gaatje te vinden in dit bolwerk. Toch lukt het Nick om vanaf de linkerflank de bal in te schieten. De bal lijkt naast het doel te verdwijnen, maar Diogo is alert en zet net op tijd aan de rechterkant zijn voet tegen het leer. De keeper staat op het verkeerde been en hopla daar ligt nummer twee in het net.
Na deze flitsende start verliest Walcheren het momentum. Het wordt wat rommeliger en de gevaarlijkste situatie ontstaat uit een klutsfestival voor het Apollonese doel. Vervolgens krijgt ook onze keeper voor het eerst wat te doen. In eerste instantie kijkt hij professioneel een vrije trap naast het doel, maar bij een tweede poging moet hij toch echt in actie komen. Met een vangbal houdt hij zijn goal schoon. Voorin zien we dat onze nieuwe teamgenoot Timo nog een aardige kans krijgt, maar helaas is zijn inzet te zacht om de keeper te kunnen verschalken.
Er zit te weinig beweging in Team Walcheren om het de tegenstander echt moeilijk te maken. Het spel loopt te traag, waardoor Apollo steeds tijd genoeg heeft om de plooien glad te strijken. De beste kansen liggen op de flanken en Tom laat zien dat je vanaf die positie wel gevaar kunt stichten. We hebben gelukkig ook een echt breekijzer in de ploeg en dat is onze Oscar. Die walst op volle kracht door het midden en laat de verdedigers zijn hielen zien. Rechtdoor is de kortste weg denkt hij en dat klopt ook: zijn afsluitende schot gaat recht op de keeper maar tussen diens benen door in het doel voor de verdiende 0-3.
Inmiddels wordt de tegenstand ook wat fysieker. Een schouderduw moet kunnen, maar als Jairo met twee handen in de rug omver wordt geduwd moet de scheids wel een lijn trekken. Met Manoj als motor op het middelveld ontworstelt ons team zich en komt het in goede Zeeuwse stijl weer boven. Het is opnieuw Oscar die de aanzet geeft. Hij schermt de bal goed af met zijn imposante lichaam. Tikkie opzij naar de instormende Jurian en pats: daar ligt op slag van rust de 0-4 achter de keeper.
De tweede helft is nog maar net twee minuten oud, wanneer Oscar het meteen maar eens van afstand probeert. Dat werkt prima, want met een droge knal kunnen we al snel de 0-5 optekenen. De Apollianen proberen intussen van de nood van het natte gras een deugd te maken. Waar ik altijd heb begrepen dat een sliding een “last resort” is, gaan ze nu standaard in de glijmodus om de bal te proberen te veroveren. Het devies is aan hun kant “blij dat ik glij” in plaats van “blokkeer en passeer”. Walcheren gooit het over een andere boeg. Het ene na het andere schot wordt van afstand afgevuurd. Helaas blijkt dat niet de beste strategie. Er is steeds een in het oranje gestoken mannetje dat op die afgevuurde pegels duikt.
Aan de andere kant zien we inmiddels af en toe ook een Apolloniër opduiken voor ons doel. Hun lange spits gaat met reuzenstappen op Saajan af. Die krijgt zo toch nog wat te doen en dat gaat hem goed af. De bal wordt net op tijd veilig gesteld. Verder weinig reden voor ongerustheid achterin, want Noud, Sem en Dani staan als een IJzeren Gordijn in de beste Oost-Europese traditie hun mannetje.
Maar slordigheid en het niet naleven van de instructies van de trainer zorgen toch nog voor een gaatje in de defensie. Er glipt een Blauwe tussen de linies door en die prikt zowaar de 1-5 achter onze keeper. Nu was de thuisploeg nog niet verwend met veel gemaakte doelpunten deze competitie, dus deze treffer wordt gevierd alsof er een beker is gewonnen. Mooi om te zien hoe het spelletje ook bij een schier onoverbrugbare achterstand kan worden beleefd.
De riposte van Walcheren is echter niet mis. Het Doelpunt van de Week komt op naam van Diogo. Bij de aftrap schiet hij direct vanaf de middenlijn op het doel. De bal vliegt in een geweldige parabolische beweging over het halve veld en over de grabbelende handen van de keeper rechtstreeks in het doel.
Het slotakkoord is alsnog voor de thuisspelers. Die laten zien dat je nooit moet opgeven. Bij een laatste van hun spaarzame aanvallen weten ze de bal voor ons doel te slingeren. De kopbal van de spits kan nog worden gekeerd, maar de afvallende bal wordt met een ram in het dak van de goal geconverteerd tot een doelpunt en daarmee komen we op de einduitslag van 2-6.
Een niet al te inspannende middag voor onze jongens leidt naar handhaving van de ongeslagen status in het seizoen tot zo ver. Fris en fruitig wordt dit appeltje geschild.
En zo kruipt Walcheren langzaam naar de top van de ranglijst.
Waargenomen door Paul